یادداشت های

رضاشادمان فر

یادداشت های

رضاشادمان فر

رضا شادمان فر کارشناس ارشد مدیریت شهری و دانشجوی شهرسازی و فعال در حوزه های مشارکت شهروندان در مدیریت شهری ، شورایاری ها و مدیریت محله در این وبلاگ به بیان دیدگاه های خود و مشاهداتش می پردازد. همچنین وب سایت shadmanfar.ir برای ارتباط و آشنایی بیشتر با ایشان در دسترس است.

دنبال کنندگان ۳ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید

۴۳ مطلب با موضوع «مدیریت شهری» ثبت شده است

۰۹
خرداد


 با تشکیل انجمنهای معتمدین محله ( شورایاریها ) حرکت جدیدی در جهت جلب مشارکت شهروندان با مدیریت شهری شهر تهران آغاز شده است. به تصریح شورای اسلامی شهر تهران اصلی ترین ماموریت و رسالت این نهاد نوپای اجتماعی بستر سازی برای جلب و گسترش مشارکتهای مردمی در اداره ، بهبود و ارتقای وضعیت کیفی و کمی محلات شهر تهران می باشد . هم اکنون در تمامی 374 محله شهر تهران شورایاری موجودیت خود را بدست آورده ، و از یکسو  با مردم و از سوی دیگر با مدیریت شهری شهر تهران در حال تعامل هستند. این نهاد اجتماعی مدتی است که رو به آینده دارد تا نتیجه انتخابات شورای اسلامی شهر تهران مشخص شود و در پی آن ادامه و میزان فعالیت خود را بر این مبنا روشن تر ببیند. مدیریت شهری حاظر سهم به سزایی در رشد فعالیت های مشارکت جویانه محلی داشته است و این موضوع را با اعتقاد به این موضوع دنبال نموده است . امید است شورای شهر بعدی نیز بر ادامه این راه که در بلند مدت ثمرات فراوانی برای شهر تهران خواهد داشت گام بردارد.
||

  • رضا شادمان فر
۰۸
خرداد


دکتر پرویز پیران را یکی از اولین طراحان شورایاری ها می دانند ایشان در مورد ضرورت اداره مردمی و مشارکتی شهر اینگونه بیان می دارند " مدیریت شهری در شرایط کنونی کشور با مشکلات و امکانات در حال شکل گیری ،  شهرها چاره ای جز مستقل شدن و اداره خود ندارند . این امر در آینده تشدید هم خواهد شد . فرهنگ شهری و عناصر آن می توانند در جامعه ای جوان عرصه ای باشند که اقتصاد و فرهنگ را به یکدیگر گره بزند و ضمن ایجاد شهری انسانی قادر به اداره خود نیز باشد . این امر مستلزم تحقق واقعی و غیر نمایشی راهبردهای اساسی ، یعنی شهروند مداری و پایداری است . اداره مردمی و مشارکتی شهر ، راهبرد قرن بیست و یکم است . شهرهای ایران را فقط با الگویی مشارکتی و با حضور واقعی شهروندان ، صاحب حقوق و موظف می توان از سیطره نوکیسه ها نجات داد ( مدیریت شهری ؛ زمستان 80 )"

همچنین ایشان در مورد شورایاری ها و علت پیشنهاد این طرح در منشور شهر تهران  ایده اولیه طراحی انجمنهای شورایاری را همان تداوم فلسفه وجودی شورای اسلامی شهر تهران تا مقیاس محله ای دانسته اند :" آنچه که به ایده یا فکر اولیه طراحی انجمنهای شورای محله های شهر تهران منجر شده است . از درک ضرورت های حیاتی بر آمده از شرایط کشور نتیجه داده است. و در این مرحله فهرست وار مهمترین آنها اشاره می شود :

بررسی تحولات کشور در فق 1400هجری ـ شمسی  با توجه به حجم جمعیت جوان فوق العاده آن در این نتیجه گیری منجر می شود که امکان ادامه دخالت همه جاذبه دولت در تمامی عرصه های کار و زندگی منتهی است . شاخص های تولد ، اشتغال .... همگی حکایت از ضرورت کوچک شدن دولت و تقویت وظایف نظارتی و برنامه ریزی دولت داشته . عرصه های دخالت آحاد مردم از طریق نمادهای مردمی به ضرورت ما باید گسترش یابد .

2 ـ بسط دخالت آگاهانه مردم با موانعی جدی روبروست که از حاکمیت آمرانه حکومت شاهنشاهی برای قرنهای متمادی نشات می گیرد . این امر سبب شده است تا آحاد مردم با اصول مشارکت واقعی و غیر نمایش نا آشنا باقی بمنند و در عرصه های رسمی به ویژه شهری نامشارکتی رفتار کنند .

3- تداوم مشارکتی بودن آحاد مردم به ویژه در عرصه های غیر تدارکاتی ، غیر مذهبی ، شهری و مدنی از یکسو و تغییر شاص ای اجتماعی ـ اقتصادی و فرهنگی و سیاسی شور از سوی دیگر امکان بروز بحران جدی در زمینه گوناگون قویا" مطرح می سازم .

4- با توجه به احتمال قوی بروز بحرانهای جدی و به خطر افتادن ارکان جامعه بسط نهاد های مشارکتی و سازمانهای مردمی را الزامی تاریخی و حیاتی ساخته است و به ضرورتی فوق العاده  تبدیل کرده است . کافی است توجه شود یکی از کارکردهای نهاد های مشارکتی و سازمانهای مردمی تعدیل تقاضاهای گسترده مردم در زمینه های گوناگون و بسیج امکانات مردمی در فراهم کردن بخشی از تقاضا های روبه رشد احاد افراد جامعه و یاری رساندن به حفظ پایه های اصلی نظام و ارکان مهم جامعه است .این واقعیت و منظر از گرایشهای سیاسی و جناح بندی ها اهمیتی اساسی دارد که بی توجهی به آن کل نظام را با مشکل مواجه خواهد ساخت

5- خوشبختانه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که خونبهای شهدای عزیز اسلام است بر تقویت نهادهای مردمی صحه گذاشته است که پیش بینی شوراهای اسلامی ادر سطوح مختلف آن از آن جمله اند لیکن بدون تردید قوانین شوراها با کاستی هایی همراه است که تجربه چند ماهه شوراهای اسلامی شهر و روستا به خوبی بر آن مهر تایید می نهد .

بر اساس موارد بالا ضرورت بسط وجودی شوراهای اسلامی شهر و روستا از هر حیث احساس می گردد . و ضرورت بسط وجودی شوراها  از طریق تشکیل انجمنهای مردمی را نشان می دهد که انجمنهای مردمی را نشان می دهد که انجمنهای شورایاری محلات تنها نمونه ای از آن بحساب می آید .بر این پایه فکر اولیه طراحی انجمنهای شورایاری محلات تهران شکل گرفت .

  • رضا شادمان فر
۰۷
خرداد

پس برای تشکیل میز برنامه ریزی مرکزی شهر تعداد صندلی ها به مراتب کمتر از خلاصه عصاره جامعه شهروندان است . چاره ای جز برگزیدن سوگلی از هر باغ نیست ! تا دسته گلی درخور نمایندگی همه را بنشانیم و این تازه شروع حرکت در جاده پیچیده جذب مشارکت شهروندان در تصمیم گیری برای خودشان است . پیچ بعدی طراحی سازوکاری است که نماینده واقعی هر کدام از خرده فرهنگ ها را برگزینیم حتی اگر تمامی آنها را در شهر به تفکیک داشته باشیم. برای همین موضوع اگر چشم خود را کمی ببندیم می توان فرض کرد که محله ها اجزایی هستند که می توانند این کل را با آنها بنا کرد. اما آیا تعیین حدود محلات با استفاده از امتداد خیابانهای اصلی شهر است؟ بگذریم حال اندیشه این است که چکونه از میان یک محله یکی را نماینده کنیم ؟ این که نخود هر آش است و همیشه خود را داوطلب می کند ؟ یا آنکه در سال یک حرف می زند ولی همه حرفش را به جان می خرد ؟ او همان است که در دست چین من و شما جا نمی شود ! واگزار می کنیم به خودشان ؛ این شما و این صندوق مراقبت هم از خودتان فردا را بمانید و برای محله خود نماینده ای معرفی کنید خوب و بدش هم مال شماست

بعد از طی این مراحل که ذکر سایر آفات و مشکالاتش در مجال نیست . تازه گذشت خم کوچه اول است زیرا که 3000 برگزیدیم و سی مرغ می جوییم. از ابر شهرمان هم جز این منتظر نبودیم اما میز ما هنوز فقط یک صندلی خالی دارد لذا باید هفت شهر عشق را طی کرد تا به سیمرغ رسید. ده به یک بایدش خلاصه کنیم این تخلیص را اگر به چشم مثبت اندیش ببینی نوید بخش بستن راه ناخالصی هایی است که در جمع حاضر جاشده اند وگرنه فرصتی است برای آنکه راه کژش را بهتر از دیگران بلد است و ابزار بهتری دارد.

در این مرحله 300 منتخب منتخب در دست ماست آنها را به همه نشان می دهیم و برای دیدن کل شهر که هرگز فرصتش را نداریم از آنها دعوت می کنیم اما تا یافتن سی مرغ هنوز خم دیگری در ته کوچه به انتظار است… راه مان همان است

  • رضا شادمان فر