ارزیابی و تحلیل برنامه ظرفیتسازی در شهرهای آفریقایی
در سال ۲۰۱۷، برنامهای آموزشی که به همت مرکز شهرهای قابل زندگی سنگاپور (CLC) و همکاری UN-Habitat برگزار شد، به شیوهای مؤثر به توانمندسازی شهرهای آفریقایی پرداخت. این برنامه، با مشارکت ۴۲ نماینده از ۱۴ شهر و ۱۲ کشور آفریقایی، بر شفافسازی رویکردهای نوین و ارائه راهکارهای عملی برای مواجهه با چالشهای عمیق و پیچیده شهری تمرکز داشت.
شهرهای قاره آفریقا با چالشهای چندگانه و خاصی روبهرو هستند. یکی از این چالشها، توسعه شهرنشینی بدون صنعتیسازی است که میتواند به بحرانهای اقتصادی و اجتماعی منجر شود. در واقع، فقدان زیرساختهای صنعتی متناسب با رشد شهرنشینی، به نابسمانیهای اجتماعی و اقتصادی دامن میزند. همچنین، بیکاری جوانان و اشتغال غیررسمی یکی دیگر از معضلات جدی است. در بسیاری از شهرها، جوانان با بحران اشتغال مواجه هستند و این موضوع میتواند به افزایش نارضایتیهای اجتماعی و مهاجرت منجر شود.
همچنین، کمبود مسکن ایمن و مقرونبهصرفه چالشی است که کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار میدهد و به معضلات اجتماعی از جمله حاشیهنشینی منجر میشود. عدم دسترسی به مسکن مناسب به ویژه در شهرهای بزرگ، میتواند موجب بروز مشکلاتی نظیر بهداشت و ایمنی پایین شود.
از طرفی، تأمین منابع مالی برای زیرساختها و مدیریت ضایعات نیز یکی از موانع اساسی در مسیر پیشرفت پایدار به شمار میآید. عدم دسترسی به منابع مالی کافی، مانع از آن میشود که شهرها بتوانند زیرساختهای لازم برای خدمات عمومی را فراهم کنند. تأثیر سیستمهای حکمرانی چندلایه بر فعالیتهای دولتی نیز قابل توجه است؛ پیچیدگیهای حاکمیتی میتواند به کاهش کارایی و اثربخشی سیاستها و برنامههای اجرا منجر شود.
در این برنامه، شرکتکنندگان با چارچوب زیستپذیری سنگاپور آشنا شدند که شامل دو سیستم کلیدی، یعنی "حکمرانی پویا و جامع شهری" و "برنامهریزی و توسعه یکپارچه" میشود. این چارچوب میتواند به عنوان راهنمایی برای شهرهای آفریقایی در دستیابی به توسعه پایدار عمل کند. حکمرانی پویا به معنای اتخاذ تصمیمات هوشمندانه و پاسخگو است، در حالی که برنامهریزی یکپارچه به همگرا کردن نیازها و منابع محلی اشاره دارد.
برنامه شامل اقدامات و بازدیدهای میدانی از مکانهای توسعهیافته مانند رودخانه سنگاپور، Marina Barrage و شهرک Toa Payoh بود. این بازدیدها امکان تجربه عملی و تبادل نظرات را برای شرکتکنندگان فراهم ساخت و ارتباط قویتری بین تئوری و عمل برقرار کرد.
نتایج این برنامه نشاندهنده آن است که شرکتکنندگان بر اهمیت حکمرانی پویا و رهبری پایدار تأکید کردند. با این حال، نارضایتیها از کمبود خودمختاری مالی و تغییرات مکرر در رهبری سیاسی به عنوان موانع عمده در مسیر توسعه پایدار مطرح شده است. این چالشها نیاز دارند در سیاستگذاریهای آتی لحاظ شوند تا بتوان به بهبود شرایط حاکم بر شهرهای آفریقایی کمک کرد.
به طور کلی، این برنامه نمایانگر یک امیدواری جدید و معنادار برای ایجاد شهرهای پایدار در قاره آفریقا است. با محوریت ظرفیتسازی، این رویکرد به عنوان الگویی میتواند در نهادها و کشورهای دیگر نیز به کار گرفته شود.
این متن از مرکز شهرهای قابل زندگی سنگاپور استخراج شده و اهمیت آن در پیوند دادن تجربیات بینالمللی با واقعیتهای محلی به منظور توانمندسازی جوامع شهری قابل توجه است.