در عرصه مطالعات شهری، پژوهشی جدید از محققان رومانیایی منتشر شده که افقهای تازهای در درک ظرفیتسازی محلهای گشوده است. این مطالعه با عنوان "پژوهش عملی برای توانمندسازی جوامع محلی" توسط Calciu و همکاران در سال ۲۰۲۵ در مجموعه مقالات کنفرانس معماری منتشر شده است [۱].
ریشههای این رویکرد به Kurt Lewin، روانشناس اجتماعی برمیگردد که در دهه ۱۹۴۰ برای اولین بار مفهوم "پژوهش عملی" را مطرح کرد. او معتقد بود که پژوهشگران نباید تنها مشاهدهگر باشند، بلکه باید در فرآیند تغییر اجتماعی مشارکت فعال داشته باشند.
پروژه انجمن گذار شهری (ATU) در رومانی، نمونهای عملی از این رویکرد بود. محققان برنامهای طراحی کردند که در آن دانشجویان از رشتههای مختلف - معماری، برنامهریزی شهری، جامعهشناسی و علوم اجتماعی - به صورت تیمهای بینرشتهای مستقیماً وارد محلهها شدند.
جزئیات پژوهش نشان میداد که آنها از روشهای نوینی برای درک لایههای پیچیده اجتماعی استفاده کردهاند. دانشجویان نه تنها به جمعآوری دادههای آماری بسنده کردند، بلکه:
- با ساکنان محلی گفتگوهای عمیق انجام دادند
- نقشههای اجتماعی محله را ترسیم کردند
- نیازهای واقعی را مستقیماً از زبان مردم شنیدند
- راهکارهای بومی برای توسعه محله پیشنهاد دادند
چارچوب نظری پژوهش مبتنی بر همکاری پنججانبه بود که شامل دانشگاه، صنعت، دولت، جامعه مدنی و محیط زیست میشد. این رویکرد، پیچیدگیهای اجتماعی را در یک مدل جامع و پویا مورد بررسی قرار میداد.
نکته جذاب در این پژوهش، همپوشانی آن با نظریه ظرفیتسازی تعاملی است. هر دو رویکرد بر اهمیت تعامل چندسطحی و مشارکت فعال کنشگران تأکید دارند. تفاوت اصلی در مقیاس و جزئیات اجراست؛ در حالی که نظریه شما بر سازوکارهای نهادی متمرکز است، این پژوهش بر تجربه مستقیم و درگیری عملی دانشجویان با جامعه محلی تمرکز دارد.
در نهایت، این پژوهش نشان میدهد که دانش زمانی معنا پیدا میکند که بتواند زندگی واقعی مردم را لمس کند. پژوهش عملی، فراتر از یک روش تحقیق، یک فلسفه است؛ فلسفهای که پل میان دانش نظری و تجربه عملی را بازسازی میکند.
[۱] Calciu, D., et al. (2025). Action Based Research for Capacity Building of Neighborhood Communities. Springer Series in Design and Innovation, Vol. 47.
https://www.linkedin.com/pulse/bridging-knowledge-urban-spaces-journey-through-reza-shadmanfar-z0gcf