۲۴
فروردين
سازمان‌های دولتی در مسیر خدمت‌رسانی به جامعه اغلب با چالش‌هایی مواجه می‌شوند که صرفاً با اتکا به منابع داخلی قابل‌حل نیستند.
اشتباه رایج مدیران این است که تصور می‌کنند تنها با جابه‌جایی نیروها، آموزش، پیاده‌سازی سیستم‌های جدید یا تخصیص بیشتر منابع می‌توانند مسائل را حل کنند.
واقعیت: عملکرد سازمان‌ها فقط متأثر از فرایندهای داخلی نیست. مدیران موفق کسانی هستند که با دیدی سیستمی، سطوح بیرونی سازمان را نیز در تصمیمات خود لحاظ می‌کنند.
ظرفیت‌سازی نهادی فرایندی است که سازمان‌ها را در شناسایی اهداف توسعه‌ای، حل پایدار مشکلات و بهبود خدمت‌رسانی توانمند می‌سازد.
ابعاد کلیدی:
- توسعه نهادی (ساختارها و سیاست‌ها)
- توانمندسازی اجتماعی (مشارکت ذینفعان)
- ارتقای قابلیت‌های سیستمی (پاسخگویی به تغییرات محیطی)
راهکارها:
- نگاه سیستمی به سازمان
- شناسایی ظرفیت‌های موجود
- مشارکت ذینفعان در تصمیم‌گیری
- ترویج یادگیری سازمانی
- پایش مستمر شاخص‌های عملکردی
ظرفیت‌سازی نهادی یک مسیر مستمر است، نه یک پروژه مقطعی. سازمان‌هایی که این رویکرد را به کار می‌گیرند، عملکرد بهتر و مشروعیت بیشتری در جامعه خواهند داشت.
