جای خالی دیپلماسی شهری در تعاملات منطقه ای اوراسیا
بسمه‌تعالی
امروزه، استفاده از قابلیت کلان شهرها برای توسعه «سیاست بینا شهری بین المللی» به جایگزینی سیاست بینا دولت ملت، در قالب «سیاست دیپلماسی شهری» مورد توجه قرار گرفته است(سیدمحمود، ۱۳۹۰). علاوه بر این تحولات دیپلماسی سبب شده که دولت‌ها در کنار پیگیری منافع ملی و تعقیب سیاست‌های خود در قالب دیپلماسی سنتی، به اشکال نوین دیپلماسی جهت تأثیر بر افکار عمومی بین‌المللی و محیط بین‌الملل متوسل شوند. حضور دولت‌ها یا حکومت‌های محلی تابع آن‌ها در نهادهای چندجانبه غیردولتی و تعاملات موجودیت‌های فرو ملی در راستای این مهم قرار دارد(محمدرضا دهشیری و مصطفی خرمی، ۱۳۹۷). با توجه به آنچه گفته شد و با توجه به اجلاس‌های پیش روی دولت جمهوری اسلامی ایران مواردی که می‌تواند محور توسعه روابط دوجانبه در کشورهای همسایه منطقه اوراسیا قرار گیرد در حوزه مدیریت شهری به شرح ذیل ارائه می‌گردد:
1- در حوزه مدیریت بحران شهر تهران این ظرفیت وجود دارد که پایتخت‌های کشورهای منطقه جهت همکاری و اقدام در زمان مواجهه با بحران‌هایی بزرگ و حوادث طبیعی چون زلزله همکاری نموده و صندوقی برای کاهش صدمات بعد از بحران تشکیل گردد. علاوه بر این ایجاد شهرهای معین در خارج از مرزهای کشورهای عضو می‌تواند در صورت تخریب زیرساخت‌ها در مواجهه با حوادثی چون زلزله که ابعاد وسیعی دارد راهگشا باشد.
2- در حوزه ایجاد تسهیلات دوجانبه برای تبادل توریسم در جهت افزایش درآمد شهر تهران و سایر شهرهای کشور در جذب توریسم از مبدأ این کشورها قابلیت تهیه طرح و امضای تفاهم‌نامه وجود دارد.
3- در حوزه اجتماعی، عقد تفاهم‌نامه‌ای برای تبادل تجارب مدیران شهری و شوراهای شهر و همچنین کارشناسان حوزه مطالعاتی شهرهای عضو اجلاس از شیوه‌های مشارکت شهروندان در اداره امور شهر در کشورهای مذکور می‌تواند مثمر ثمر باشد.
4- علاوه بر موارد بالا تشکیل شورای مدیران شهری منطقه و اعلام موضع دولت‌های محلی در مناقشات منطقه‌ای می‌تواند موردبررسی قرار گیرد. حکومت‌های محلی اغلب سیاست یکپارچه‌ای را در مورد اجتماع سازی برمی‌گزینند تا منازعات خشن محلی را کاهش داده یا حل نمایند. پیش‌فرض اجتماع سازی این است که ارتباطات حاصل‌شده از این تعاملات و چرخش دایره‌وار اطلاعات، اعتمادسازی، مشارکت و همکاری را تقویت خواهد کرد.
